مصاحبه با کرباسچی (فيلم) اولين مصاحبه در مجموعه مصاحبه‌های «چرا کروبی» بود. حاميانِ برجسته و خوش‌سابقه‌ي کروبی نظير عبدی، مهاجرانی، کرباسچی، نجفی و ديگر ژنرال‌های تيمِ کروبی بايد روشن کنند که دليلِ انتخابشان چه بوده تا استدلالشان در محکِ نقد آيد و چراغی شود روشنگرِ راهِ ايران‌دوستانِ دودل در ميانه‌ي ميدان انتخابات.
چند نکته‌ي مهم در سخنانِ کرباسچی بود که بد نيست به صورتِ خلاصه مطرح شود.
کرباسچی گشتِ ارشاد را نه می‌پسندد و نه قابلِ تحمل می‌داند. از ديدِ او اما هر کسی شايستگی مخالفتِ ثمربخش با اينگونه حرکاتِ شريعت‌سوز را ندارد. شخصی روحانی، قاطع و روشن‌نگر است که می‌تواند با تکيه بر براهينِ کرامت و لطفِ دينِ يزدانی به مبارزه با متحجرين و رياورزان بپردازد و اين شخص کسی جز کروبی نيست که هم سوابق‌اش در دفاع از دين (قضيه‌ي آقاجری) روشن است و هم در دفاع از دگرانديشان (درويشان، دانشجويان و ملی‌مذهبی‌ها). او معتقد است که يک روحانی‌ست که می‌داند ستونِ دينِ باشکوهِ اسلام با حجابِ اين و آن و چکمه‌ي آن و اين به لرزه در نمی‌آيد و تقواست که معيارست نه طرزِ پوشيدنِ لباس و آرايش مو و صورت.
شهردارِ متقدرِ سابق تهران همچنين قاطعيت، دفاع جانانه از همرهان و وجودِ خطِ قرمز را از مشخصه‌های يک رييس جمهورِ غيرتدارکاتچی برمی‌شمرد و معتقد است کسی شايسته‌ي اين رداست که لااقل بر سرِ حرفی که خود زده است بايستد و قدمی کوتاه نيايد. شايد سخنِ او کنايه‌ای پنهان هم در خود داشت راجع به عدمِ پشتيبانی خاتمی از نيروهای کليدی‌اش نظير عبدالله نوری، مهاجرانی، کرباسچی، عبدی و ديگر دلسوزانی که به چوبِ اختناق از درگاهِ وی رانده شدند و او مقاومتی بايسته و شايسته نکرد. شايد هم سخن‌اش تعريضی بود به لايحه‌ي اختياراتِ رييس جمهور که با آن جنجال و تهديد مطرح گشت و در سکوت پس گرفته شد. به هر حال لبِ مطلبِ اينکه اگر اصلاحاتِ مدنظر می‌خواهد پياده شود، نه با نگاهِ آرمان‌گرايانه و تندروانه به جايی خواهد رسيد و نه با عقب‌نشينی بی‌برنامه و تزلزل در عمل و تذبذب در تصميم‌گيری. و کروبی از نظرِ او کسی‌ست که آنچه همه خوبان دارند، او يکجا دارد و بايد که در حمايت‌اش واردِ ميدان شد، چه با دمی، چه با قلمی و چه با قدمی.
نکته‌ي مهمِ ديگری که دبيرکل حزب کارگزارانِ سازندگی به آن اشاره داشت بحثِ اصلاحِ الگوی مصرف بود که در کشورهای پيشرفته از قديم‌الايام اجرا می‌شده و در اکثرِ کشورهای دارای منابعِ طبيعی به رويايی بدل شده است. او بحثِ احيای برنامه‌ريزی را که از برنامه‌های اصلی کروبی‌ست به عنوانِ لازمه‌ي اين حرکت می‌داند و به جد معتقد است که اگر برنامه‌ريزی مناسب صورت نگيرد، از اين شعار «جوکی» بيش باقی نخواهد ماند. همانطور که نوآوری و خلاقيت نيز پيش‌زمينه‌هايی می‌خواهد که بی‌آنها «نوآوری» تنها در عوض کردنِ نام و عنوان و برپايی همايش‌های بی‌مصرف باقی می‌ماند و نه بيشتر.
سلسله مباحثِ «چرا کروبی» با کرباسچی شروع شده و با ديگر صاحب‌نظران ادامه خواهد يافت. ضرب‌المثلی فرنگی می‌گويد که جمعِ آدم‌های بالياقت و خوش‌فکر در يک تيم مانندِ گلوله‌ي برفی‌ست که از قله‌ي کوه رها می‌شود و بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود. اين توپِ برفی پس از حضورِ قوچانی، باقی و کرباسچی با جذبِ نام‌آورانی چون مهاجرانی، عبدی، نجفی و ابطحی می‌رود که به بهمنِ عظيمی بدل شود که نه نيروهای غيبی جلودارش باشند، نه سرخوردگی اجتماعی و نه تبليغاتِ يکسويه‌ي دولتی. به اميدِ آن روز.
اين يادداشت جهتِ ثبت در تاريخ از سايت توقيف‌شده‌ي campaign88.ir (ستاد انتخاباتی مهدی کروبی) به اينجا منتقل شد.
